25 augustus: Busch Gardens en naar de villa in Orlando

Vanmorgen toch nog achter één of ander kastje een stopcontact gevonden wat werkte. Ik was alweer vroeg wakker dus kon ik even mijn verslag bijwerken. De lancering van de shuttle is vannacht niet door gegaan. Ton is nog wel even buiten gaan kijken maar inmiddels had ik op tv al gezien dat de lancering was uitgesteld wegens slecht weer. De lancering was nu uitgesteld naar vannacht om 1.10 uur. Inmiddels was iedereen wakker en het idee werd geboren om vanuit Tampa door te rijden naar Cocoa Beach wat vlakbij Kennedy Space Center ligt om daar een hotel te boeken zodat we vannacht de lancering konden zien. We konden dan morgen naar Kennedy Space Center en 's avonds weer terug naar Orlando. De kinderen wilden wel graag eerst naar de villa en we besloten om tot een uur of 2 naar Busch Gardens te gaan, naar de villa te rijden en dan door naar Cocoa Beach. De mogelijkheid om een lancering bij te wonen maak je niet iedere dag mee. Ton ging op pad voor een boekje met roomsavers, de kinderen gingen even op de computer in de lounge en ik pakte ondertussen de koffers in. Aangezien we vandaag nog naar Busch Gardens gingen moesten we de bagage bij de receptie neerzetten. Het ontbijt was inbegrepen dus gingen we eerst nog lekker ontbijten. Het ontbijt was wederom goed. Het hotel zag er mooi uit, mooi zwembad alleen de kamers waren wat gedateerd maar al bij al een goed hotel voor het geld. Om tien uur namen we de shuttlebus naar Busch Gardens. Joost wilde heel graag naar de Crazy Mouse en ik wilde graag de show nog zien. Volgens het schema begon deze om twaalf uur dus we hadden nog tijd voor wat andere dingen. We namen een andere weg en zodoende kwamen we langs gedeeltes waar we de dag ervoor nog niet waren geweest. Joost zat al in de attractie voordat wij nog waren gearriveerd. Bij terugkomst wilde Bart het toch ook wel graag proberen. Hij vond het eng maar samen met Ton en Joost ging hij toch. Dolenthousiast kwam hij terug. Na een aantal keer in deze attractie te zijn geweest liepen we terug richting uitgang om de show bij te wonen, Katunga. Dit was een musical van bijna 40 minuten met zang en dans en hele mooie kostuums. Ook de kinderen genoten ervan. Joost wilde ook nog graag in de splash dus vervolgden we onze weg naar Stanley Falls Flume. Ook dit wilde Bart wel eens proberen. Er was een wachttijd van 30 minuten maar omdat Bart graag meewilde besloten we dit toch maar te doen. Inmiddels was het al tien voor 2 maar Joost wilde graag nog in de vrije val dus op naar Jungala wat grenst aan Stanleyville waar we zojuist waren. En het is niet te geloven maar ook hier is Bart een aantal keer in geweest. Gisteren durfde hij nergens in en vandaag ineens wel. Gelukkig maar want dan is het zijn geld ook waard. Joost kon er geen genoeg van krijgen maar we moesten nu toch echt gaan en inmiddels was het ook gaan regenen. Eerst nog zachtjes maar onderweg naar de uitgang moesten we regelmatig schuilen. Als het hier regent dan regent het hier goed. Bij de informatie hebben we het shuttlebusje laten bellen en nog even een enquete ingevuld. Helaas geen prijs gewonnen, geen gratis bezoek aan Busch Gardens. Wij vonden het in ieder geval de moeite waard om nog eens terug te komen. Na een half uur te hebben gewacht was er nog geen busje terwijl het maar een minuut of tien zou duren. Nogmaals laten bellen en na drie kwartier wachten kwam hij eindelijk aangereden. Zonde van onze tijd want nu was het bijna 4 uur eer we vertrokken vanuit het hotel. Inmiddels goot het er weer uit en moesten we heel goed op de weg letten. Gelukkig past al het verkeer zich aan hier aan de weersomstandigheden. Gelukkig was het na een kwartiertje weer droog en konden we doorrijden naar Orlando. Het plan was om de koffers af te zetten, wat handbagage in te pakken en dan door te gaan naar Cocoa Beach. Tegen half zes arriveerden we bij de villa. En wat voor één. Whow, wat mooi. Volgens de foto's op internet zag het er al mooi uit maar dan krijg je toch geen compleet beeld. Een grote huiskamer met 2 zitgedeeltes, 3 slaapkamers, 2 badkamers, een gameroom en last but not least een zwembad met jacuzzi. Echt alles zag er heel mooi uit. Wel wat anders als wat we vorig jaar hadden. Bart en Joost waren zo enthousiast dat ze eigenlijk helemaal niet weg wilden en graag vannacht hier wilden blijven. Eerlijk gezegd was ik ook wel moe en had ook niet zoveel zin meer om nog een anderhalf uur te moeten rijden en nog een hotel te moeten zoeken. Daarom besloten we om dan maar hier te blijven en af te wachten of de lancering door zou gaan. Zo niet, konden we altijd nog kijken of we een andere dag konden gaan. De kinderen gingen gelijk de garage in om te poolen en te tafeltennissen. Dat hebben we thuis niet. Ik pakte de koffers uit en probeerde of internet het deed. En ook dat werkte zoals beloofd. Vorig jaar hadden we in de villa geen internet en dat was toch wel balen. Het contact met het thuisfront is dan verbroken en ook mijn verslag kon ik niet bijhouden. Verder is internet ook wel makkelijk om iets op te zoeken zoals bij welk restaurtant je gaat eten of een hotel te zoeken in Cocoa Beach bijv. Intussen had Ton zich voor de grote lcd tv geïnstalleerd, echter deze werkte niet. Ik nog maar eens kijken maar helaas geen beeld. Voor calamiteiten hadden we een telefoonnummer gekregen dus gelijk maar gebeld. Binnen een kwartier stond er iemand op de stoep. Iemand had de zenders door elkaar gegooid dus we hadden niet voor niets gebeld. Gelijk maar even uitleg gevraagd over de wasmachine en de jacuzzi. Goed geregeld ook weer. Intussen was het al half acht en hadden we honger gekregen. Waar gingen we dit keer eten? We besloten maar naar de 192 te rijden waar heel veel restaurants zitten en te kijken waar we uitkwamen. Dit werd Ponderosa. Hier hadden we al wel over gehoord maar vorig jaar waren we daar niet geweest. Hier kies je eerst bij binnenkomst je gerecht en dan kun je daarnaast nog gebruik maken van het buffet met voor-, hoofd-, bij- en nagerechten. Ton was blij met de soep en ik nam een zelfsamengestelde salade als voorgerecht. Ton, Joost en ik hadden alledrie een biefstuk met frites besteld en Bart had een kindermenu, nl. chickenfingers. Goed gegeten weer met lekkere toetjes. Bij thuiskomst hebben de kinderen nog even op de Xbox gespeeld die ook al in de villa aanwezig is. Inmiddels was al ongeveer duidelijk dat de lancering vannacht wederom niet door zou gaan. Goed dat we niet meer helemaal naar Cocoa Beach zijn gereden. Het was weer een lange en vermoeiende dag.