29 augustus: Magic Kingdom

Het begint saai te worden maar ik was natuurlijk vanmorgen alweer op tijd op. Het geeft me wel tijd om de verslagen te maken en te publiceren. Gisteravond was het toch laat geworden en ik voelde me dan ook niet helemaal fit. De rest sliep nog gerust. Rond half acht kwam Joost eruit maar van Ton en Bart was nog niets te bekennen. Vandaag stond Magic Kingdom op het programma en moesten we toch een beetje op tijd weg. Tegen acht uur heb ik Ton dan ook maar geroepen want we moesten ook nog op pad voor kaartjes. Toen Bart om half negen nog niet wakker was hebben we hem toch maar uit bed getrommeld maar hij was nog erg moe. Tegen negen uur zaten we in de auto en reden we richting International Drive. Hier ergens zat het kantoortje waar we kaartjes konden halen. Echter daar aangekomen was er niemand te bekennen. Nog even gebeld maar we werden doorverwezen naar een ander nummer. Aangezien onze tijd kostbaar was besloten we om maar gewoon kaartjes te kopen bij Disney en onze kaartjes van Typhoon Lagoon te upgraden naar een 2-daagse Disneypas met waterpark en fun optie. Dit betekende dat we voor een paar dollar meer ook nog een dagje naar Blizzard Beach konden gaan, het andere waterpark van Disney. Rond half 10 reden we na $12 dollar parkeergeld te hebben betaald het parkeerterrein van Magic KIngdom op. Het was nog niet druk en we konden nog vrij vooraan parkeren. Pluto 15, goed onthouden zodat we straks nog wel onze auto terug kunnen vinden. We namen de monorail naar de ingang en kochten kaartjes. We konden inderdaad upgraden naar een 2daagse pas met waterparken. Zo konden we nog een extra dag naar Blizzard Beach. Via Mainstreet liepen we naar Buzz Lightyear welke attractie we als eerste deden. Je rijdt in een karretje rond en ondertussen moet je door te schieten met een lasergeweer zoveel mogelijk punten zien te halen. Vorig jaar waren we niet in Monsters en Co geweest dus gingen we vervolgens hier naar binnen. Leuke interactieve show, alleen jammer dat Joost het nog niet kan volgen. Het was vandaag erg warm dus nadat de heren twee keer in de auto's waren geweest gingen we eerst maar iets drinken. Vorig jaar zijn we al twee keer in dit park geweest dus maakten we een plan wat de kinderen nog graag wilden doen. Dit werd Pirates of the Carribean dus op naar Adventureland. Pirates of the Carribean lijkt een beetje op de Fata Morgana in de Efteling. De kinderen wilden vervolgens graag naar Splash Mountain en Big thunder mountain maar aangezien de Jungle Cruise naast Pirates of the Carribean is gelegen namen we eerst het bootje door de jungle. Tot nog toe konden we overal zo doorlopen. Bij Splash Mountain was wel een wachttijd van 30 minuten dus besloten we fastpasses hiervoor te halen en ondertussen in Big Thunder Mountain te gaan. Ik bekeek ondertussen wat winkeltjes en installeerde me daarna met een flesje water op een bankje. Het was echt heel heet en ik had alleen maar dorst, dorst, dorst. Vorig jaar durfden Bart en Joost nog niet in deze attracties maar zelf Bart ging mee dit keer en vond het keigaaf. Onderweg naar Haunted Mansion, kwamen we langs The Hall of Presidents waar inmiddels ook Barak Obama was bijgevoegd. Je krijgt eerst een film te zien over de eerste president en zijn opvolgers welke later gevolgd wordt door een presentatie van alle presidenten van Amerika. Het zijn poppen maar sommigen lijken net echt. Ik had dit 15 jaar geleden gezien maar het blijft toch wel indrukwekkend al die presidenten. Je kunt hier ook heel goed merken hoe trots de Amerikanen op hun land zijn. We kwamen dus vervolgens bij Haunted Mansion, een soort spookhuis waar je met een karretje door heen rijdt. Niet echt spectaculair maar we hadden het een keer gezien. Bij Peter Pan werd een wachttijd aangegeven van 30 minuten dus besloten we hiervoor maar weer een fastpass te halen. We mochten tussen vijf voor 6 en vijf voor 7 terugkomen. In tussentijd wilden de kinderen graag nog een keer terug naar Splash Mountain en Big Thundermountain. Ik installeerde me weer in de schommelstoel aan het water en de heren gingen in de rij. Op zich viel het nog steeds erg mee met de wachttijden. Bij Big thunder Mountain moesten ze een kwartiertje wachten. Na drie keer te zijn geweest was het inmiddels bijna 6 uur en konden we gebruik maken van onze fastpasses voor Peter Pan. Dit is wel mooi maar je staat zo weer buiten. It's a small world was 's middags wegens een storing gesloten en was nu weer geopend zodat we ook deze attractie nog even meepikten. Eigenlijk wilde ik graag Spectromagic, een lichtjesparade welke om negen uur begon, zien maar we zagen het niet zitten om nog zo lang in het park te blijven. We waren allemaal best moe en het was erg heet geweest en nog. We besloten dan ook naar de uitgang te gaan en richting villa te rijden. De kinderen hadden geen zin meer om uit te gaan eten en aangezien we 's middags al in het park iets warms hadden gegeten besloten we bij de Target iets te halen en thuis op te eten. Ton nam ook wat blikjes bier en wel grappig om hierbij te vertellen is dat hij bij de kassa zijn identiteitsbewijs moest laten zien. Regels van Target. Thuisgekomen doken Joost, Bart en ik nog even het zwembad in want daar hadden we wel zin in na zo'n warme dag. Heerlijk dat je in je eigen zwembad nog een duik kunt nemen. Het was in ieder geval weer een mooie dag waarvan we allemaal weer volop hebben genoten. De plannen zijn al volop in de maak wat ze volgende jaar hier allemaal willen gaan zien. Op het lijstje staat in ieder geval Miami en Universal Studios. Dit is toch wel echt óns vakantieland! Morgen gaan we naar Blizzard Beach, even weer een dagje relaxen en bijkomen.

28 augustus: Typhoon Lagoon

Op het programma vandaag stond dus Typhoon Lagoon. De kinderen hebben hier erg veel zin want het was al een keer uitgesteld en we zijn hier nog nooit geweest. We zouden eerst nog even opzoek gaan naar een ballon voor kaartjes van Disney want anders wilden we onze kaartjes ruilen voor een 2-daags Disney ticket inclusief waterparken. De kinderen waren op tijd op dus al voor negen uur zaten we in de auto op weg naar International Drive, een lange weg hier in Orlando met heel winkels, restaurants en dergelijke in de hoop een ballon te vinden waar we kaartjes konden halen. Op de weg er naar toe zagen we er een en ik ben gaan informeren. Vorig jaar hebben we 10-daagse kaartjes genomen en zijn we 5 dagen in Disney geweest. Dit jaar wilden we maar 2 parken doen en qua prijs hakt het er dan in. Op zich wisten we dat en is het niet zo', probleem maar als het goedkoper kan dan proberen we dat toch. Intussen dat ik om informatie vroeg kwam Ton erachter dat de kaartjes voor Typhoon Lagoon nog in de villa lagen. Dus eerst maar weer terug. Na wat vertraging vertrokken we uiteindelijk dan toch richting het waterpark en kwamen er om goed tien uur aan. Het park ging om tien uur open en het was nog niet echt heel erg druk op de parkeerplaats. Zouden we ook vandaag weer geluk hebben? Bij binnenkomst in het park zochten we wat bedjes uit en installeerden ons aan het golfslagbad. De kinderen doken natuurlijk gelijk het water in. Typhoon Lagoon is een heel groot waterpark met kunstmatig aangelegde strandjes en heel veel waterglijbanen. Ook hebben ze een lazy river waar je in een grote zwemband het park rond kunt dobberen. Je komt dan onder watervallen door en langs schitterende bloemen en planten. Echt heel mooi aangelegd en inderdaad zoals de naam het zegt, lekker lui. Ton en ik maakten een rondje met de camera's om als even vast te leggen. Wat een mooi park en wat mooi aangelegd ook weer. Aan alles is gedacht. Je waant je echt aan een tropisch strand. Nadat we een kluisje hadden gehuurd om de spullen in op te bergen, gingen Ton en de kinderen de glijbanen verkennen. Ik installeerde me in het golgslagbad waar steeds om de zoveel tijd een enorme golf kwam. Je werd dan echt een paar meter meegesleurd. Dit is echt genieten. Het was wel druk in het park maar je kon overal zo doorlopen je hoefde hooguit 5 á 10 minuten te wachten. We hadden dus inderdaad geluk. Ik dobberde nog wat rondjes in de lazy river en Ton en de kinderen vermaakten zich bij de diverse glijbanen. Rond vier begon het te regenen maar gelukkig bleef het slechts bij een paar druppels. Even later klaarde het weer op en was het weer stralend weer. Het park sloot om 6 uur maar rond een uur of vijf hadden we het wel gezien. Onderweg naar huis nog even getankt en ook onze portemonnaie weer even gevuld. Thuis nog even contact gehad met het thuisfront en allemaal even gedoucht. Bart wilde graag weer een keer naar The Outback Steakhouse dus reden we daar heen om te gaan eten. Ponderosa is goed maar dit was toch wel weer heel lekker. Als dessert nog een taartje om te proberen. Ik vroeg een klein stuk maar dat deden ze verkeerd dus kregen we een groot stuk met vier lepels en waar we dus met zijn vieren van gedaan hebben. En nog was het niet op. Het smaakte wel heel lekker en zelfs Bart en Ton vonden het lekker. Na het eten zijn we richting Old Town gereden. Dit is ook echt heel gezellig. Er is een kermis en Bart en Joost wilden graag karten. Bart reed in eerste instantie achteraan maar al snel had hij iedereen ingehaald. Hij vond het heel leuk. In Old Town zijn allemaal winkeltjes en live muziek. Heel aparte winkeltjes met ook veel artikelen van vroeger. Heel leuk en gezellig. Het was inmiddels al half 11 en we wilden graag de lancering zien dus gingen we maar weer richting huis. Op tv konden we live de beelden volgen van de launch van de discovery. Zoals het er nu voor stond ging het nog steeds door afhankelijk van het weer maar dat zag er goed uit. Het laatste uur was aangebroken en de het zag er nog steeds goed uit dus. Vanaf de laatste 10 minuten gaat het definitief door want dan neemt de computer alles over. Ook deze laatste minuten gingen in en om precies 23.59 ging de shuttle de lucht in. Indrukwekkend om te zien. Ton ging buiten kijken of hij iets kon zien en om het eventueel te filmen. Ik ben ook naar buiten gegaan en inderdaad we zagen hier de shuttle gaan. Eerst een grote gele vuurwolk die even later steeds kleiner werd. Gaaf om te zien. Ik heb gauw Bart nog wakker gemaakt zodat hij het ook nog even kon zien. Hij wilde in bed verder tv kijken maar was in slaap gevallen. Joost was erg moe en sliep al gerust. De lancering zo hier te zien is toch wel een aparte belevenis ook al waren we niet helemaal in de buurt. Thuis ben je er niet zo mee bezig maar ook omdat we in Kennedy Space Center waren geweest was dit toch wel heel apart. Dat je zoiets van zover af nog kunt zien. En we zagen hem echt heel goed. Inmiddels was het al half 1 dus tijd om te gaan slapen. Morgen gaan we naar Magic Kingdom dus moeten we weer op tijd op.

27 augustus: Kennedy Space Center

Ik was al weer om zeven uur op en heb even mijn verslag bijgewerkt. Verder nog even contact gehad met het thuisfront en inmiddels was Ton ook wakker geworden. Rond een uur of acht verscheen ook Joost maar Bart lag nog lekker te slapen. Joost kan hier op de computer en alleen even poolen in de gameroom wat wel lekker is. Dat is wel het fijne van een villa dat de kinderen ieder een eigen kamer hebben en dat Joost zich een beetje bezig kan houden. Scheelt een hoop voor de rust. Vandaag stond Kennedy Space Center op het programma. We wilden een beetje op tijd wegrijden dus om half negen hebben we toch Bart ook maar uit bed getrommeld. Het weer zag er goed uit, de zon scheen en het beloofde een mooie dag te worden. De koffer was gepakt want we wilden eventueel een nachtje in Cocoa Beach blijven om de lancering te kunnen bijwonen waarvan wij dachten dat deze op vrijdagmorgen om 12.22 uur zou zijn. Echter 12.22 AM blijkt 's nachts om 22 minuten over 12 te zijn, bij ons dus 00.22 uur. Maar goed tegen half 11 arriveerden we bij het park. Kaartjes had ik al thuis via internet besteld dus we hoefden niet in de rij, die er overigens niet was. Wat dat betreft hebben we wel geluk want op dit moment is het nergens druk. Ik weet niet hoe het in de Disney parken is maar ten opzichte van vorig jaar scheelt het veel. Ook in de restaurants is het een stuk minder druk. De meeste kinderen hier in Florida zijn al weer naar school maar er zijn staten waar de kinderen nog wel vakantie hebben. Na een securitycheck besloten we eerst de bustour te gaan doen. Deze tour stopte op 2 plaatsen. Bij het eerste punt kregen we een film te zien over het onstaan van NASA en tenslotte de landing op de maan. Wel interessant om te zien. Verder kon je hier een shuttle van dichtbij bekijken. Ook hebben we hier wat gegeten en gedronken. Het drankje kregen we in een plastic beker met deksel die we steeds de hele dag opnieuw konden laten vullen. Dat moeten ze bij ons ook eens invoeren. Het werd ons aan de kassa netjes gemeld want hiervan waren wij natuurlijk niet op de hoogte. En dat voor 3 dollar. Tijdens het eten raakten we ook nog in gesprek met een Nederlands stelletje, ook afkomstig uit Tilburg en ook uit de Reeshof. Nederlanders kom je echt overal tegen, hoewel iets minder als vorig jaar. Logisch eigenlijk ook wel want bij ons heeft alleen het zuiden nog maar vakantie, de rest is al weer naar school. We namen de bus weer naar het volgende punt. Weer een korte film en hier kon je bekijken hoe een shuttle ervan binnen uitziet. We kregen ook enthousiaste uitleg van Bill waarom het tijdstip zo belangrijk was. Ik kwam er inmiddels dus ook achter dat de volgende lanceringen steeds een minuut of 25 eerder zijn. Dit heeft te maken met de stand van ISS en het bijbehorende brandstofverbruik en dergelijke. Het duurt 5 minuten om een shuttle (orbiter noemen ze dat hier) te lanceren en dat moet op een speciaal tijdstip gebeuren dus. Het is moeilijk uit te leggen want het is natuurlijk allemaal zeer technisch maar ik begrijp nu inmiddels wel een beetje hoe het zit. Ondertussen werd er omgeroepen dat de lancering, die dus 's nachts om 00.22 uur zou plaatsvinden, was geschrapt en dat deze was verschoven naar vrijdag 23.59 uur. Dat betekende voor ons dat we niet in Cocoa Beach zouden blijven maar gewoon 's avonds in de villa zouden slapen. Misschien een optie om vrijdag naar St. Augustine te gaan en dan via Daytona Beach naar Coocoa Beach te gaan voor een overnachting. Daar konden we dan vanaf het strand de lancering zien. We besloten om aan het einde van de dag door te rijden naar Cocoa Beach om alvast een hoteltje te zoeken.
Nadat we bij de tweede stop ook zo'n beetje alles hadden gezien namen we weer de bus naar het eindpunt van de tour. We lieten onze beker weer een keer vullen en gingen naar het Imax theater voor een 3-D film over de landing op de maan. Nadat de film was afgelopen liepen we nog even door Rocket Gardens, waar echte raketten staan opgesteld. Op we naar de shuttle launch experience kwamen we nog langs de astronaut encounter waar je met een echte astronaut op de foto mocht. Dit was Jim Reilly, die een aantal keer mee de ruimte is ingeweest. We namen nog een kijkje in een shuttle en bij het herdenkingsmonument voor de omgekomen astronauten. Om 4 uur vond er een meeting plaats waarbij nagegaan zou worden of de juiste beslissing was genomen omtrent het uitstel en zou er eventueel bekend worden gemaakt of de lancering morgen door zou gaan. Wij volgden ondertussen de shuttle launch status waarbij we dingen kregen te horen omtrent de lancering. Mocht namelijk de launch op vrijdag 23.59 uur niet door gaan dan werd het eventueel verschoven naar zaterdag 23.33 uur of uiterlijk naar 23.11 uur op zondag. Mocht hij dan nog niet gelanceerd zijn dan zou het voorlopig niet meer doorgaan en verschoven worden naar oktober.
Deze missie kost 700 miljoen dollar. Er zijn 7 bemanningsleden, waaronder 1 vrouw (Nicole Stott) welke ook als langste in de ruimte zal blijven, nl. zo'n 3 á 4 maanden. Het afblazen van de lancering van deze avond had onder andere te maken met het weer. Er was een 50/50% kans op slecht weer en dat moet eigenlijk het liefst 60/40% zijn. Later kwamen we Bill weer tegen en hoorden dat de echte reden was dat ze de astronauten nog wat rust wilden gunnen in verband met het uitstel steeds van afgelopen dagen. Als laatste liepen we dus naar de Shuttle Launch Experience. Hierbij ga je in een simulator waarbij het net is of je lanceerd wordt. Joost, Bart en ik waagden er ons niet aan maar Ton wilde het wel proberen. Ondertussen keken wij even rond in het bijbehorende winkeltje en na een half uur kwam Ton weer buiten. Een heel mooie ervaring volgens hem. Je kreeg eerst een film te zien en daarna was het net of je echt gelanceerd werd. Het was inmiddels over vijven en om half zes zou het park sluiten dus gingen we naar de auto. We zouden dus even doorrijden naar Port Canaveral en Cocoa Beach om de via internet uitgezochte hotels te bekijken alvast voor morgen. Port Canaveral en Cocoa Beach liggen een klein half uurtje van Kennedy Space Center. Het eerste hotel was het Radisson in Port Canaveral. Het zag er aardig uit maar het lag niet aan het strand. Het zwembad was wel mooi maar op de plaatjes ziet het er altijd mooier uit. Dan maar door naar Cocoa Beach waar we nog een paar hotels hadden gezien. Het is eigenlijk aand ezelfde weg alleen een stukje verderop. We parkeerden onze auto bij het Best Western hotel en liepen naar het strand. Dit hotel lag wel aan het strand. Opvallend is dat de zee aan deze kant veel ruiger is als aan de andere kant van Florida. Cocoa Beach ligt ook aan de Atlantische oceaan terwijl de westkust grenst aan de Golf van Mexico. Maar aan deze kant dus flinke golven en er weer veel gesurfd. Ook wel leuk om te zien. We zagen de pier liggen en gingen een kijkje nemen. Deze was echter oud en we vonden het een beetje smerig. Nee, dit was niet ons ding. Eigenlijk trok deze plaats ons helemaal niet. We besloten dan ook om terug te rijden naar het hotel en de lancering te laten voor wat het was. Voor hetzelfde geld ging hij weer niet door. Misschien konden we het zien vanuit onze villa. Omdat het inmiddels al laat was eer we in Kissimmee terug waren en we ondertussen honger hadden gekregen gingen we maar eten bij Ponderosa. Op zich was dat goed bevallen en het was lekker dicht bij huis. De curry voor Bart hadden we al bij dus we konden gelijk gaan eten. Na het eten hebben we nog even boodschappen gedaan zodat we morgen thuis konden ontbijten want op de planning stond: Typhoon Lagoon. Dit wilden we eigenlijk woensdag al doen maar was zoals jullie al gelezen hebben uitgesteld. Nu we niet in Cocoa Beach hadden overnacht hadden we een dag extra dus dat is ook wel lekker. Dus morgen naar Typhoon Lagoon, een Disney waterpark. Ik heb er ook wel veel zin in want dan kunnen we even bijkomen van de indrukken die we allemaal hebben opgedaan. Het was in ieder geval weer een mooie dag. Ook de kinderen hebben het leuk gevonden. Ook het weer heeft zich goed gehouden. Het is hier trouwens iedere dag zo'n graad of 33. Maar door de airco overal heb je er eigenlijk weinig last van. Dit was het weer voor vandaag, op naar Typhoon Lagoon.

26 Augustus: Typhoon Lagoon of toch maar villa??

Vannacht is de lancering weer niet doorgegaan. Deze is nu uitgesteld tot vrijdagmiddag 12.22 uur. Voor ons een mogelijkheid om toch te gaan kijken want dat is natuurlijk op een mooie tijd. Ook hier het nieuws dat Ted Kennedy is overleden. Nu de lancering is uitgesteld besluiten we om donderdag naar Kennedy Space Center te gaan zodat we in ieder geval nog de shuttle kunnen zien staan. Misschien blijven we een nachtje over in Cocoa Beach zodat we de lancering mee kunnen maken. Zou natuurlijk wel heel gaaf zijn, maar het is inmiddels al zovaak uitgesteld dat het wel heel toevallig zou zijn. Maar goed wat doen we vandaag? De kids willen heel graag naar Typhoon Lagoon. Ons lijkt het ook wel wat om het na de laatste dagen wat rustig aan te doen en even te relaxen in een waterpark. Dus aankleden, zwemspullen mee en op pad. We moesten nog ontbijten en besluiten dat bij Ponderosa te doen. We hadden gisteren een kaartje gekregen zodat we voor $3.99 konden ontbijten. Daar kun je amper brood en zo voor in huis halen. Van iemand op het forum had ik gehoord dat je bij een ballon kaartjes kon kopen voor de Disney parken tegen een goedkoper bedrag. Aangezien wij dit jaar maar een paar dagen Disney doen en 1 dag in een waterpark loonde het voor ons niet de moeite om meerdaagse kaartjes te kopen. Vorige week waren we al naar de villa gaan kijken en waren we onderweg al zo'n ballon tegengekomen. Maar jullie raden het al, nu dus niet. We hebben een groot gedeelte van de 192 afgereden en ballonnen genoeg gezien maar geen met discount tickets. We besloten maar om te draaien en richting Typhoon lagoon te gaan want het werd steeds later en dat was zonde van onze tijd. Bij Billy Boys zijn we maar gestopt voor kaartjes want die kende ik van internet. Dus 4 kaartjes genomen, $ 180 lichter en weer verder. Het was echter nog al bewolkt en inmiddels al tien voor half 12. Na wat gesteggel in de auto hebben we toch maar besloten om een andere dag naar dit park te gaan. Eer we er zouden zijn was het twaalf uur en de kans dat het om een uur of 2 of 3 zou gaan regenen was groot dus we vonden het eigenlijk te duur voor de korte tijd. Als we volgende keer gaan moeten we zorgen dat we er om tien uur zijn. Wat nu? De kinderen baalden wel een beetje maar ze begrepen het uiteindelijk wel. Ze wilden dan wel graag terug naar de villa om te zwemmen. Op zich was dat ook wel een lekker idee even een dagje bijkomen. Thuis aangekomen doken ze gelijk het zwembad in. Even later stonden er een man en vrouw aan de deur die het zwembad kwamen schoonmaken. Er werd gestofzuigd, het gras werd gemaaid, alles werd schoongemaakt en het water werd bijgevuld. Dit gebeurt dus iedere week. Dure hobby zo'n zwembad. Maar goed wij hadden in ieder geval weer een lekker schoon bad. Ik had nu de tijd om mijn verslagen bij te werken. Toen het zwembad weer schoon was ben ik ook even op een bedje gaan liggen. Ton ging ondertussen wat croissantjes en andere boodschappen halen. Rond een uur drie begon het te onweren en te weerlichten dus konden we niet meer in het zwembad. De kinderen vermaakten zich met poolen, computeren en met de Xbox. Het lijkt wel of we thuis zijn, op de pooltafel na. Ik heb ondertussen nog wat contact gehad met het thuisfront en wat hotels opgezocht op internet in Cocoa Beach. Het was inmiddels ook flink gaan regenen. Rond half 6 vond ik het wel welletjes en stelde voor om maar wat te gaan winkelen. Naar de Target of zo want ik wilde nog een flitser kopen voor op mijn camera en ik moest er ook nog een meebrengen voor iemand. Het werd uiteindelijk de Florida Mall want daar waren we vorig jaar ook niet geweest. Dit is echt een heel groot winkelcentrum met onvoorstelbaar veel winkels. Geheel overdekt. Dit is wel wat anders als de outlets die over het algemeen niet overdekt zijn en waar je meest merkzaken hebt. Wij gaan daar meestal alleen heen voor de Nikestores. Maar dit winkelcentrum vond ik echt mooi. Bij de Disneystore kochten we een cadeautje en Joost en Bart wilden graag in de gamestop kijken voor playstation en nds spelletjes. Ze vonden echter niks naar hun gading. In deze mall is ook de M & M's shop. Een winkel vol met artikelen van M&M's. En natuurlijk kon je er ook M&M's kopen in allerlei kleuren. Leuk om te zien. Ook kwamen we bij een winkel geheten:"Build A Bear". Hier kon je voor $29.99 zelf een beer uitzoeken, laten vullen en aankleden met diverse kleertjes en een paar schoenen. Ook hadden ze andere attributen zoals brilletjes, tasjes en allerlei andere bijpassende artikelen. Helemaal geweldig. Je kunt er zelfs een geluid in laten maken. Echt leuk. De kinderen wilden natuurlijk graag zo'n beer maken maar we besloten toch maar even te wachten. Ik zelf vind dit ook leuk want ik ben ook een berengek. Zo'n winkel moesten ze nu in Nederland hebben. Ze geven er zelfs workshops. Aangezien we nog niet hadden gegeten en ondertussen wel honger hadden gekregen besloten we in de Mall iets te gaan eten. Er is daar een Foodplaza waar allerlei eettentjes zitten. Onderweg daarheen kwamen we nog langs een kraam waar ze voetbalshirts verkopen. De kinderen mochten van tante Annette eventueel een voetbalshirt kopen dus dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Bart nam het uitshirt van Barcelona en Joost een shirt van Real Madrid. Voetbalshirts zie je hier niet zoveel omdat Amerika niet zo'n voetballand is als Nederland. Bij een Wokzaakje namen we iets te eten. Joost en Ton namen nassi met 2 kipgerechten en Bart en ik hetzelfde maar dan met frites. Smaakte goed voor een keer en we hadden er genoeg aan. Ondertussen was het al bijna negen uur en ging de Mall sluiten. Op weg naar de uitgang kwamen we nog langs een parfumeriezaak waar ik even naar binnen ging. Vorig jaar had ik hier mijn geurtje gekocht maar ik wilde ook graag de bijpassende douchegel. Dit hadden ze niet maar wel Burberry Red waar je in Nederland niet meer aan kunt komen. Mijn schoonzusje had toevallig die dag gevraagd om een paar flesjes mee te brengen als ik het nog tegenkwam. Het was echt voor een spotprijs dus gelijk maar 4 flesjes meegenomen. We zullen hier toch nog een koffer bij moeten kopen om alles mee naar huis te krijgen. Inmiddels was het 1 minuut voor negen en liepen we snel door Penny's naar de uitgang. Helaas had ik nog steeds geen flitser gevonden. Roel, als je dit leest, voor jou heb ik er wel al een. Bij thuiskomst nog even de verslagen van de afgelopen dagen gepubliceerd, de kinderen hebben nog even een spelletje op de computer gedaan en Ton keek naar een voetbalwedstrijd op tv. Morgen gaan we naar Kennedy Space Center. Ik heb alvast een koffertje klaargemaakt mochten we besluiten in Cocoa Beach te blijven. Een beetje afhankelijk van wat de kinderen ervan vinden en of de lancering doorgaat. Joost wil graag in de villa slapen maar we zullen zien. Morgen meer!

25 augustus: Busch Gardens en naar de villa in Orlando

Vanmorgen toch nog achter één of ander kastje een stopcontact gevonden wat werkte. Ik was alweer vroeg wakker dus kon ik even mijn verslag bijwerken. De lancering van de shuttle is vannacht niet door gegaan. Ton is nog wel even buiten gaan kijken maar inmiddels had ik op tv al gezien dat de lancering was uitgesteld wegens slecht weer. De lancering was nu uitgesteld naar vannacht om 1.10 uur. Inmiddels was iedereen wakker en het idee werd geboren om vanuit Tampa door te rijden naar Cocoa Beach wat vlakbij Kennedy Space Center ligt om daar een hotel te boeken zodat we vannacht de lancering konden zien. We konden dan morgen naar Kennedy Space Center en 's avonds weer terug naar Orlando. De kinderen wilden wel graag eerst naar de villa en we besloten om tot een uur of 2 naar Busch Gardens te gaan, naar de villa te rijden en dan door naar Cocoa Beach. De mogelijkheid om een lancering bij te wonen maak je niet iedere dag mee. Ton ging op pad voor een boekje met roomsavers, de kinderen gingen even op de computer in de lounge en ik pakte ondertussen de koffers in. Aangezien we vandaag nog naar Busch Gardens gingen moesten we de bagage bij de receptie neerzetten. Het ontbijt was inbegrepen dus gingen we eerst nog lekker ontbijten. Het ontbijt was wederom goed. Het hotel zag er mooi uit, mooi zwembad alleen de kamers waren wat gedateerd maar al bij al een goed hotel voor het geld. Om tien uur namen we de shuttlebus naar Busch Gardens. Joost wilde heel graag naar de Crazy Mouse en ik wilde graag de show nog zien. Volgens het schema begon deze om twaalf uur dus we hadden nog tijd voor wat andere dingen. We namen een andere weg en zodoende kwamen we langs gedeeltes waar we de dag ervoor nog niet waren geweest. Joost zat al in de attractie voordat wij nog waren gearriveerd. Bij terugkomst wilde Bart het toch ook wel graag proberen. Hij vond het eng maar samen met Ton en Joost ging hij toch. Dolenthousiast kwam hij terug. Na een aantal keer in deze attractie te zijn geweest liepen we terug richting uitgang om de show bij te wonen, Katunga. Dit was een musical van bijna 40 minuten met zang en dans en hele mooie kostuums. Ook de kinderen genoten ervan. Joost wilde ook nog graag in de splash dus vervolgden we onze weg naar Stanley Falls Flume. Ook dit wilde Bart wel eens proberen. Er was een wachttijd van 30 minuten maar omdat Bart graag meewilde besloten we dit toch maar te doen. Inmiddels was het al tien voor 2 maar Joost wilde graag nog in de vrije val dus op naar Jungala wat grenst aan Stanleyville waar we zojuist waren. En het is niet te geloven maar ook hier is Bart een aantal keer in geweest. Gisteren durfde hij nergens in en vandaag ineens wel. Gelukkig maar want dan is het zijn geld ook waard. Joost kon er geen genoeg van krijgen maar we moesten nu toch echt gaan en inmiddels was het ook gaan regenen. Eerst nog zachtjes maar onderweg naar de uitgang moesten we regelmatig schuilen. Als het hier regent dan regent het hier goed. Bij de informatie hebben we het shuttlebusje laten bellen en nog even een enquete ingevuld. Helaas geen prijs gewonnen, geen gratis bezoek aan Busch Gardens. Wij vonden het in ieder geval de moeite waard om nog eens terug te komen. Na een half uur te hebben gewacht was er nog geen busje terwijl het maar een minuut of tien zou duren. Nogmaals laten bellen en na drie kwartier wachten kwam hij eindelijk aangereden. Zonde van onze tijd want nu was het bijna 4 uur eer we vertrokken vanuit het hotel. Inmiddels goot het er weer uit en moesten we heel goed op de weg letten. Gelukkig past al het verkeer zich aan hier aan de weersomstandigheden. Gelukkig was het na een kwartiertje weer droog en konden we doorrijden naar Orlando. Het plan was om de koffers af te zetten, wat handbagage in te pakken en dan door te gaan naar Cocoa Beach. Tegen half zes arriveerden we bij de villa. En wat voor één. Whow, wat mooi. Volgens de foto's op internet zag het er al mooi uit maar dan krijg je toch geen compleet beeld. Een grote huiskamer met 2 zitgedeeltes, 3 slaapkamers, 2 badkamers, een gameroom en last but not least een zwembad met jacuzzi. Echt alles zag er heel mooi uit. Wel wat anders als wat we vorig jaar hadden. Bart en Joost waren zo enthousiast dat ze eigenlijk helemaal niet weg wilden en graag vannacht hier wilden blijven. Eerlijk gezegd was ik ook wel moe en had ook niet zoveel zin meer om nog een anderhalf uur te moeten rijden en nog een hotel te moeten zoeken. Daarom besloten we om dan maar hier te blijven en af te wachten of de lancering door zou gaan. Zo niet, konden we altijd nog kijken of we een andere dag konden gaan. De kinderen gingen gelijk de garage in om te poolen en te tafeltennissen. Dat hebben we thuis niet. Ik pakte de koffers uit en probeerde of internet het deed. En ook dat werkte zoals beloofd. Vorig jaar hadden we in de villa geen internet en dat was toch wel balen. Het contact met het thuisfront is dan verbroken en ook mijn verslag kon ik niet bijhouden. Verder is internet ook wel makkelijk om iets op te zoeken zoals bij welk restaurtant je gaat eten of een hotel te zoeken in Cocoa Beach bijv. Intussen had Ton zich voor de grote lcd tv geïnstalleerd, echter deze werkte niet. Ik nog maar eens kijken maar helaas geen beeld. Voor calamiteiten hadden we een telefoonnummer gekregen dus gelijk maar gebeld. Binnen een kwartier stond er iemand op de stoep. Iemand had de zenders door elkaar gegooid dus we hadden niet voor niets gebeld. Gelijk maar even uitleg gevraagd over de wasmachine en de jacuzzi. Goed geregeld ook weer. Intussen was het al half acht en hadden we honger gekregen. Waar gingen we dit keer eten? We besloten maar naar de 192 te rijden waar heel veel restaurants zitten en te kijken waar we uitkwamen. Dit werd Ponderosa. Hier hadden we al wel over gehoord maar vorig jaar waren we daar niet geweest. Hier kies je eerst bij binnenkomst je gerecht en dan kun je daarnaast nog gebruik maken van het buffet met voor-, hoofd-, bij- en nagerechten. Ton was blij met de soep en ik nam een zelfsamengestelde salade als voorgerecht. Ton, Joost en ik hadden alledrie een biefstuk met frites besteld en Bart had een kindermenu, nl. chickenfingers. Goed gegeten weer met lekkere toetjes. Bij thuiskomst hebben de kinderen nog even op de Xbox gespeeld die ook al in de villa aanwezig is. Inmiddels was al ongeveer duidelijk dat de lancering vannacht wederom niet door zou gaan. Goed dat we niet meer helemaal naar Cocoa Beach zijn gereden. Het was weer een lange en vermoeiende dag.

24 augustus: van Clearwater naar Busch Gardens

Vandaag vertrekken we vanuit Clearwater Beach om door te reizen naar Tampa waar we Busch Gardens zullen bezoeken. We zijn allemaal vroeg wakker dus besluiten ook maar vroeg te vertrekken. Joost wilde graag nog even naar de pier dus hadden we gisteravond afgesproken om dat vanmorgen nog even te doen. De auto had dorst dus eerst even tanken (40 dollar = € 28 een volle tank) en toen op naar de pier. We moesten ook nog postzegels halen dus parkeerden de auto voor het postkantoor. Deze was echter pas om half negen op dus wandelden we eerst naar de pier. We betaalden 2 dollar entréé en genoten van het mooie uitzicht. Ineens hoorden we roepen: "sharks" en ja hoor, 2 haaien zwommen vlak langs de kust. Weliswaar geen grote maar toch wel even iets om over na te denken als je in het water gaat. Ik blijf er me er steeds weer over verbazen wat we hier allemaal zien. Na een tijdje naar het vissen te hebben gekeken vertrokken we richting auto, haalden postzegels en stelden Tommie in richting hotel in Tampa. We zouden eerst naar het hotel gaan en daar het shuttlebusje nemen naar Busch Gardens. Het was een klein uurtje rijden en rond kwart over tien stonden we voor de deur van het hotel. We waren natuurlijk vroeg en de kamer was nog niet klaar, maar we konden wachten. Om 11 uur vertrok de shuttlebus en na een tijdje gewacht te hebben besloten we toch maar om de koffers in de afgesloten ruimte te zetten en naar Busch Gardens te gaan. De sleutels van de kamer kwamen later wel. De chauffeur was erg enthousiast en vertelde volop over alle achtbanen die er waren. Volgens hem was het niet druk dus zouden we een mooie dag hebben. Bij binnenkomst gingen we eerst iets zoeken om wat te eten want de heren hadden onderweg nog geen honger. Maar mijn maag vroeg toch wel om iets eetbaars. Bart nam een appelflap, Joost een stuk taart en ik een grote muffin. Wel niet echt iets voor een ontbijt maar goed voor een keer. Joost wilde graag naar naar de splash zoals hij dat noemde dus besloten we die richting op te lopen. Onderweg kwamen we door birdgardens waar hele mooie vogels te zien waren die soms zelfs op je hand of hoofd kwamen zitten. Aangekomen in Stanleyville (het park is opgedeeld in onderdelen met een eigen naam) bleven we even staan kijken naar de achtbaan Sheikra. Wat een hoogte hier wagen we ons maar niet aan. Wel leuk om te zien. Ton en Joost gingen in de Splach (Stanley Falls Fluma) en Bart en ik bleven wachten, Bart ondertussen genietend van een suikerspin. Het was niet druk in het park maar het wachten duurde toch wel lang. Na een uur konden ze er pas in. Ton was flink nat geworden en we liepen door naar Tanganyika Tidal Wave. Ook een waterattractie maar dan met een grotere wagon. Hier kon je met veel mensen tegelijk in. Als toeschouwer kun je op een brug gaan kijken maar dan wordt je kletsnat door het opspattende water. Wij bleven maar veilig achter het glas staan kijken zodat we ook nog foto's konden maken en konden filmen. Bij deze attractie was het niet druk en Joost is er wel een aantal keer ingeweest. Ondertussen vermaakte ik me bij een Rock en Roll show. We vervolgden onze weg naar Jungala. In dit gedeelte bevinden zich onder andere de apen en tijgers. Joost en Ton gingen in de Jungle flyers en de Wild Surge. Dit laatste is een soort vrije val. Bart vermaakte zich in een klimgtoestel en ik kletste wat met een Engels gezin die hier ook op vakantie waren. Congo en Kumba sloegen we maar over en we liepen door naar Timbuktu. In dit gedeelte heb je wat gokattracties maar ook een soort Crazy Mouse. Joost was daar in de kermis ook al een paar keer ingeweest dus vond dit wel leuk. Ook hier kon hij een aantal keer achter elkaar in omdat het totaal niet druk was. Vorig jaar durfde hij bijna nergens in en dit jaar durft hij overal in. Helaas is Ton ook meestal de pineut want ikzelf ben niet zo'n waaghals. Ik wilde graag de Rhino Rally doen en gelukkig daar was ook nog tijd voor. Je gaat met een jeep door een nagemaakte jungle waar je langs allerlei dieren komt. Opeens kom je terecht op een soort brug en vervolg je je weg over het water. Heel leuk. Inmiddels was het kwart over 5 en liepen we langs de olifanten en nog wat andere dieren richting uitgang. Joost wilde graag nog een keer naar de vrije val maar het park sloot om 6 uur en aangezien dat aan de andere kant van het park lag besloten we toch maar naar het hotel terug te gaan. Toen ik online kaartjes kocht voor dit park had je ook de keuze om de 2e dag naar Adventure Island te gaan, een waterpark gelegen tegenover Busch Gardens. Dit was niet veel duurder maar wat als het slecht weer is. We probeerden bij de Guest Service of wel alsnog deze kaartjes bij konden kopen. Dit ging echter niet maar we konden wel gratis kaartjes krijgen voor een 2e bezoek aan Busch Gardens. We besloten dit maar te doen en morgen terug te gaan. We hadden tenslotte nog niet alles helemaal gezien en Joost kon nog een aantal keer in de attrakties waarin hij graag wilde. Bij de Guest Service hadden we gelijk laten bellen naar het hotel zodat de shuttlebus ons kwam halen. Binnen 5 minuten stond hij voor de deur. Ideaal. Aangekomen in het hotel gingen de kinderen nog even zwemmen, Ton keek even wat tv en ik probeerde aan mijn verslag te gaan werken. Helaas konden we geen stopcontacten vinden en de stopcontacten in de badkamer werkte niet. Dus helaas. Nadat de kinderen uitgezwommen waren besloten we om even nog wat boodschappen te doen en wat te gaan eten. Vlakbij het hotel was een Longhorn Steakhouse en pal naast het hotel een TGI'fridays. We kozen voor de laatste. Ton probeerde de garnalen, ik nam een overheerlijke steak en de kinderen en kindermenu. Inmiddels was het toch al laat en na een vermoeiende dag zijn we maar terug gegaan naar het hotel. Vannacht wordt als het goed is de shuttle gelanceerd. Wekker zetten om te kijken of we er iets van mee kunnen krijgen maar dat horen jullie morgen wel weer. Verder morgen naar Busch Gardens en vervolgen we onze weg naar Orlando om nog 9dagen door te brengen in de villa.

23 augustus: Tarpon Springs

Het beginnen christelijke tijden te worden wat slapen betreft want Joost was vanmorgen pas om half acht wakker. Ik zelf was natuurlijk alweer lang wakker maar het belangrijkste is dat de kinderen een beetje slapen. Vanmorgen wilden we nog even naar het strand schelpen zoeken en kijken of we dolfijnen konden spotten. Dus aankleden, foto- en videocamera mee en naar 't strand. We waren er goed en wel nog geen minuut toen we al druppels voelden. Oh jee, het zou toch weer niet waar zijn! We hadden plannen om een boottocht te gaan maken maar gezien de ervaring van vorig jaar (zie verslag vorig jaar voor degenen die dit niet weten)waren we hier een beetje huiverig van. We besloten eerst maar te gaan ontbijten en dan eventueel al gelijk door te rijden naar Tarpon Springs. De keuze was gevallen op een Perkins welke er gelukkig één op de route lag. Eerst moesten we nog even stoppen bij een CVS waar ze onder andere allerlei medicijnen verkopen. Ik moest nog iets hebben tegen een koortslip en ze hadden ons gevraagd een pot Icy Hot mee te nemen. We werden geholpen door wederom een zeer vriendelijke man. Bij de kassa aangekomen viel ons oog op een spel voor de wii, namelijk guitar hero. Dit spel kostte inclusief gitaar hier 50 dollar(35 euro), en bij ons dus € 100. Erg goedkoop en dus erg aantrekkelijk. Joost wilde dit natuurlijk wel graag maar hij wilde dit spel ook graag op de nintendo ds. We besloten er nog even over te denken maar de vriendelijke man verwees ons naar een mall vlak in de buurt waar diverse gameshops waren. Hier was ook een fotozaak. Aangezien het toch nog vrij bewolkt was besloten we om hier na het ontbijt nog even heen te gaan. Bij Perkins hebben we weer heerlijk ontbeten. Het was er wel ongelooflijk druk, maar we werden beziggehouden door een ballonnenjongen die voor de kinderen leuke ballonnen maakte. Rond elf uur kwamen we aan bij de mall echter deze ging pas om twaalf uur open. Enkele winkels waaronder Sears en Macy's waren al wel open en we hebben alvast wat rondgekeken. Macy's is een soort bijenkorf dus dat is wel leuk om te kijken. Midden in het winkelcentrum lag ook een schaatsbaan. Onverstelbaar. Hier waren lessen kunstschaatsen aan de gang dus ook hier hebben we even gekeken. Zo was het dus zo twaalf uur en Joost kocht zijn nintendo spel. Helaas hadden ze bij de fotozaak niet de juiste flitser die ik graag wilde hebben. Na nog wat gedronken te hebben vervolgden we onze weg naar Tarpon Springs. Dit is een stadje met een Grieks gedeelte. Ongeveer 15% van de bevolking is daar Grieks. Er is een haventje met Griekse winkeltjes, restaurantjes en sponsfabrieken. Overal klinkt Griekse muziek dus ik was al in mijn element. We parkeerden de auto en in het eerste het beste winkeltje kregen we al informatie over een boottocht. Dat hadden we in eerste instantie vanmorgen willen doen dus we hadden wel interesse. De boot vertrok om kwart over 2 en zou 2 uur duren. We besloten kaartjes te kopen. Het was inmiddels half 2 dus we keken nog wat rond en liepen alvast richting boot. Om kwart over twee gingen we aan boord bij Captain Mike en zijn assistente Lynn. Aan boord was ook nog een Nederlands stel uit Eindhoven. Helaas zagen we onderweg nog geen dolfijnen, wel allerlei grote en mooie vogels. Na zo'n drie kwartie te hebben gevaren meerde de boot aan bij een eilandje. We mochten hier ruim een half uur rondlopen om schelpen te zoeken. We vonden hele mooie en de kinderen waren erg enthousiast. Helaas ook op de terugweg geen dolfijnen. Hier kwamen we toch eigenlijk voor. Omdat we vandaag al een boottocht hadden gemaakt, mochten we eventueel vanavond de Sunsetcruise doen voor half geld. Dit leek toch wel heel aantrekkelijk. Tegen zonsondergang komen meestal de dolfijnen en een zonsondergang op zee leek ons ook erg mooi. Samen met het andere Nederlandse gezin besloten om vanavond terug te komen en deze tocht opnieuw te doen. We zouden deze keer ook op een iets andere lokatie stoppen om schelpen te zoeken. We hadden ondertussen dorst gekregen dus besloten eerst maar iets te gaan drinken, daarna iets te gaan eten zodat we om 7 uur weer de boot konden nemen. Bij een Grieks bakkerijtje hebben we wat gedronken en een heerlijk taartje gegeten. Mmmm dat was echt lekker! We moesten nog even terug naar de auto om de curry te halen voor Bart en alvast de eerder gevonden schelpen in de auto te leggen. We kozen voor restaurant Costas en namen allemaal frites met giros. Het ziet er anders uit maar het smaakt wel zo'n beetje hetzelfde. Je krijgt hier grotere stukken vlees. We kregen ook nog een gratis drankje aangeboden. Na het eten hebben we nog wat rondgekeken, kaartjes gekocht en om 19.00 uur vertrok de boot uit de haven van Tarpon Springs. We waren nog maar even onderweg toen Lynn aangaf dat ze dolfijnen zag. Een moeder met haar baby zwom naast onze boot. Dit is toch weer een geweldige ervaring. Het eerste stuk mochten we niet hard varen maar even later gingen we met vol gas de golf van Mexico op. Heerlijk zo 's avonds. De temperatuur was heerlijk en de wind was nog gewoon warm.Dit is echt genieten. Opnieuw meerden we aan bij een klein eiland. Wat een schelpen we daar vonden, echt onvoorstelbaar zo'n grote. Ze hadden niets teveel gezegd. Terwijl we door het water langs het strand liepen konden we genieten van de zonsondergang. Wat was dat mooi. Volgens Captain Mike moesten we heel goed opletten want héél soms verschijnt er wanneer de zon helemaal ondergaat, een groen licht. En we hadden geluk, de laatste seconde dat de zon onderging verscheen er een groen licht. Wat een ervaring. Zelfs Lynn riep, whow, my first green light, oftewel de eerste keer dat ik het groene licht zie. Echt dit was een ervaring om nooit te vergeten. Zo'n mooie zonsondergang had ik nog nooit gezien. Op onze weg terug zagen we wederom dolfijnen. Mike bleef bij hen in de buurt en steeds opnieuw zagen we ze boven komen. Whow dit is toch echt zo gaaf! De tocht zou eigenlijk anderhalf uur duren maar na ruim 2 uur meerden we pas weer aan in de haven van Tarpon Springs. Afscheid genomen van het andere Nederlandse gezin en teruggelopen naar de auto. De kinderen hadden ieder een volle zak met schelpen. Nog even kijken of we er een paar mee naar huis kunnen nemen. Binnen een half uur waren we weer terug in het hotel. Joost had graag nog naar de pier gewild om naar de vissers te kijken maar dit hadden we maar uitgesteld tot morgen. Hij had er geen spijt van want deze boottocht was echt ongelooflijk mooi. We kunnen dan ook weer terugkijken op een geweldige dag in het heerlijke Florida. Morgenvroeg willen we dus nog even naar de pier, gaan we op zoek naar postzegels en daarna gaan we door naar Tampa voor een bezoekje aan Busch Gardens. Op tijd op dus. Tot morgen!

22 augustu: Fort Myers - Clearwater Beach

Joost en ik zijn om kwart over zeven samen naar het strand gelopen. Bart sliep nog dus Ton bleef bij hem op de kamer. Wat is het heerlijk zo's morgens vroeg aan het strand. Er liepen al veel mensen en ook waren er al mensen aan het zwemmen. De temperatuur was heerlijk. We hebben een tijdje langs het strand gelopen om schelpen te zoeken. Weer sprak een Amerikaanse vrouw ons aan en vertelde dat we een klein stukje in het water moesten lopen en dat we dan de mooiste schelpen konden vinden. En inderdaad. Joost vond hele mooie schelpen. Echter in de meesten zat nog leven en daar moest hij niets van hebben. Plots hoorde ik ineens: whaaaaa roggen. Net voor aan het strand zagen we inderdaad een aantal pijlstaartroggen zwemmen. Ongelooflijk zo dicht aan de kust. Ik kon er nog net een foto van maken. Even later kwam ook Bart aangelopen en die was iets heldhaftiger. Joost durfde niet goed het water meer in maar Bart zocht vrolijk verder. We hadden besloten deze morgen in het hotel te ontbijten. Dit was echt zeer uitgebreid en erg lekker. Jammer dat we vandaag weer verder gaan. De kinderen wilden nog graag even zwemmen en aangezien we de tijd hadden besloten we om voor de middag nog lekker hier te blijven. Aan het ontbijt kwamen we nog Tilburgers tegen die deze dag ook verder trokken, echter de andere kant op naar Key Largo. Zij gingen naar hetzelfde hotel waar wij vorig jaar zijn geweest. Ondertussen dat de kids in het zwembad lagen hebben Ton en ik de koffers verder ingepakt en alvast wat spullen in de auto gezet. We moesten om 12 uur de kamer verlaten dus tot die tijd konden we nog even genieten van het heerlijke leven hier. Nog wat adressen uitgewisseld met het Amerikaanse gezin en helaas het was tijd om te vertrekken. Na de sleutels te hebben ingeleverd bij "mevrouw het campinghoofd" (Ernst, Bobbie en de rest)en aan te hebben gegeven dat we hier zeker een keer terug zouden komen, vertrokken we richting Clearwater. Ton wilde graag langs de kust rijden want volgens hem was dat een hele mooie weg. We deden dus eerst een stukje grote weg en besloten vervolgens bij Port Charlotte de 41 te nemen naar Clearwater. Volgens de tomtom was het bij vertrek vanuit het hotel 3 uur en 1 kwartier rijden naar Clearwater. We hadden inmiddels zo'n anderhalf uur gereden. Echter toen ik de alternatieve route aangaf, gaf tommie aan dat we opnieuw ruim drie uur moesten rijden. Maar Ton wilde het graag en het zou een mooie route worden dus vooruit maar. Na een uurtje besloten we maar wat te gaan eten. De kinderen wilden graag naar de Mac dus bij de eerste de beste maar gestopt en even snel wat gegeten. Tot nog toe hadden we nog weinig gezien. Allerlei automerken waren we gepasseerd maar van de kust nog niks gezien. Onderweg hadden we ook nog even een buitje. Na nog een uur gereden te hebben had ik platvoeten van het remmen voor alle stoplichten en hadden we alleen maar alle automerken drie keer voorbij zien komen. Toen toch maar besloten om weer de grote weg te nemen want dit schoot echt niet op. Nu was het nog een anderhalf uur. Tegen dat we bij Clearwater in de buurt kwamen begon het te regenen. Het zal toch niet waar zijn. En we moesten ook nog over de Skyline Bridge. Gelukkig stopte het weer en met verstand op nul, want ogen dicht ging natuurlijk niet als je moet rijden, passeerden we de brug. Wat een hoogte. Aangekomen in Clearwater hadden we nog een aantal hoge bruggen te gaan. Ik was vandaag echt weer brugproof. Bijna aangekomen in het hotel begon het weer te regenen. Regent het hier altijd in Clearwater of hebben wij dat alleen. Gelukkig stopte het weer snel en volgens de weerberichten zou het een uitstekende strandavond worden. Bart en Joost doken weer snel het zwembad in en ik kon ondertussen even mijn mail en verslag checken en bijwerken. Juist toen Ton en ik naar beneden wilden gaan om even rond te gaan kijken stonden de kinderen al weer aan de deur. Het zwembad was saai en er waren nogal wat a-sociale mensen. Dat hadden we hier nog niet meegemaakt dus dat was minder. We besloten om even bij het strand te gaan kijken en dan maar op zoek te gaan naar een restaurant. Het Outback Steakhouse was goed bevallen dus daar wilden de kinderen graag weer naar toe. Even op internet gecheckt en er was er een in Largo een aantal kilometer hier vandaan. Hier was het zo druk dat we een minuut of 40 moesten wachten of we moesten buiten willen zitten. Het weer was goed dus we gingen akkoord en hadden gelijk een tafel. De vorige dag hadden we een bon gekregen met een code waarmee een enquete via internet ingevuld kon worden. Als we dat zouden doen kregen we een gratis Bloomin Onion. Dit is een voorgerecht van gepaneerde uien in de vorm van een grote bloem wat Ton inderdaad wel eens wilde proberen. Het was echter zoveel dat hij het niet op kon. Toen de ober kwam om af te ruimen bracht hij een zogeheten "doggybag" mee waar hij het restant in deed. We konden dit meenemen. Bij ons helemaal niet gebruikelijk maar hier heel normaal. Uit fatsoen hebben we het maar meegenomen maar eigenlijk hoefden we het helemaal niet. Het eten smaakte wel goed maar we waren toch wel een beetje verwend in Bonita Springs. Ook de service was beter daar. Na het eten zijn we nog even naar de pier gereden. Helaas was het al donker dus de vissers konden we niet meer zien. Het was er nog wel heel gezellig met allerlei straattheater, kraampjes en live muziek. Rond tien uur kwamen we terug in het hotel van een toch wel weer vermoeiende dag. Het weer had zich goed gehouden en het was een heerlijke avond. Morgenvroeg willen we even naar het strand, een boottocht maken vanuit Clearwater en 's middags naar Tarpon Springs. Dit is een plaats zo'n half uur van Clearwater met een Grieks gedeelte met Griekse winkeltjes, sponsfabrieken en Griekse restaurants. Altijd aantrekkelijk voor mij als Griekenlandfanaat.

21 augustus: Sanibel Island en Captiva

Vandaag was iedereen weer een beetje op een normale tijd wakker. Ik zelf was wel al vroeg op en kon nog even aan mijn verslag werken. Rond half 7 kwam er leven in de brouwerij. Ons was verteld dat er 's morgens tussen half acht en kwart voor acht dolfijnen te zien zouden zijn voor ons hotel. Dat wilden we natuurlijk niet missen dus om half acht stonden we op het strand. En inderdaad even later verscheen er één. Er waren al mensen in de zee aan het zwemmen dus helaas kwam hij of zij niet heel erg dichtbij. Maar toch weer gaaf om te zien. Morgen opnieuw kijken, we hebben hem wel op de foto maar helaas niet van dichtbij. Ondertussen werden we weer aangesproken door een Amerikaanse. Ze had mooie schelpen gevonden een stukje verder op het strand. En natuurlijk de vraag,'waar komen jullie vandaan?'.We kregen gelijk weer allerlei tips over wat we moesten gaan doen. Echt onvoorstelbaar hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Aangezien we vandaag schelpen wilden gaan zoeken op Captiva en Sanibel Island, reden we vroeg weg. Onderweg nog even gestopt bij Perkins voor een ontbijt. Erg lekker en de kinderen waren gratis. Ton ging voor gebakken eieren met spek en gebakken aardappelen, ikzelf voor pannekoeken met aardbeien en de kinderen namen ook een pannekoek. Het was zoveel dat ik het niet opkreeg. Na dit lekkere ontbijt vervolgden we onze weg weer naar Captiva. Sanibel en Captiva zijn eilanden gelegen voor de kust van Fort Myers. Voor we de brug op mochten moesten we eerst nog wel 6 dollar tol betalen. Weer zo'n hoge brug. Daar zijn ze hier wel goed in en dat is dus echt niet mijn ding. Als je er eenmaal op bent gaat het wel maar ik blijf het eng vinden. De weg voerde langs hele mooie huizen, onvoorstelbaar groot en mooi. We besloten om helemaal door te rijden naar Captiva, het laatste eiland. De auto geparkeerd, zwembroeken aan en zwemmen maar. Het zeewater is gewoon warm hier. Zo ook het strand en de zon. Het was eigenlijk niet uit te houden. Na een uurtje gezwommen te hebben en wat schelpen te hebben gezocht, zijn we maar weer verder gegaan. Onderweg waren we langs restaurant The Bubbleroom gekomen waar ik al het een het ander over had gehoord op het forum. Hier wilde ik graag nog even stoppen. Het ging pas om half twaalf open en we moesten een kwartiertje wachten. Eten wilden we nog niet na het uitgebreide ontbijt, maar dorst hadden we wel. Om half twaalf ging de deur open en het was inderdaad mogelijk om alleen iets te drinken. Wat een leuke zaak. Aan de muur hingen honderden foto's en allerlei snuisterijen. Zelfs kerstartikelen. Echt heel erg leuk. Als je ooit hier komt moet je hier zeker een kijkje gaan nemen. Op de heenweg waren we langs een nikefactory gekomen dus de kinderen wilden daar nog graag een kijkje nemen. Daar buitengekomen liepen we met een grote volle tas naar de auto. Bart had 2 paar voetbalschoenen en 2 paar sportschoenen, Joost ook sportschoenen en een duikbril en Ton een nieuwe zwembroek. Goed geslaagd dus weer. Nu ik nog, oh ja ik heb al een taartsnijder. Na het bezoek aan de Nikestore nog even boodschappen gedaan bij de Publix. Thuisgekomen doken Bart en Joost gelijk het zwembad in. Ik heb nog even de foto's op de computer gezet en mijn verslag geplaatst. Daarna ben ik ook gaan zwemmen. Rond een uur of half 5 begon het echter te onweren. Toen het begon te bliksemen moest iedereen het zwembad uit. Woor ons tijd om ons kamp weer op te slaan en te gaan douchen en aankleden. De kinderen en trouwens wij ook hadden de vorige dag zo lekker gegeten bij The Outback dat ze wel weer terug wilden. We wilden ook nog even een kijkje gaan nemen bij de pier. We besloten eerst maar te gaan eten en reden weer naar Bonita Springs een kilometer of 14 verderop. Wederom heerlijk gegeten. Ton had dit keer gekozen voor Tilapiafilet met krab. Na dit heerlijke diner zijn we weer teruggereden richting Fort Myers Beach. Onderweg nog gestopt om wat foto's te
maken van de zonsondergang. Bij de pier hebben we nog wat rondgelopen en genoten van wat straattheater. Hier zijn verschillende bars en restaurants met live muziek. Heel gezellig. Hier vind je ook terrasjes wat je eigenlijk niet ziet in Florida en één van de weinige dingen die ik hier wel mis. Na wat rondgekeken te hebben zijn we weer terug gegaan naar het hotel waar we weer op tijd gingen slapen. De dagen zijn wel vermoeiend dus we liggen op tijd in bed. Morgen verlaten we dit heerlijke oord en gaan we verder naar Clearwater Beach waar we ook 2 nachten zullen blijven. Leuk dat jullie ons zo trouw volgen en bedankt voor de lieve en leuke berichtjes. Dit vinden we echt leuk!

20 Augustus: Orlando-Fort Myers Beach

Vannacht wederom om drie uur wakker. En helaas Joost dus ook. Dit kon hij niet meer in slaap komen dus hoe houd je hem bezig zo midden in de nacht. Dan maar even op de computer maar ook dat hield hij niet lang vol. Rond half zes werd ook de rest wakker en zijn me maar aan gaan kleden. Vandaag zouden we doorrijden naar Fort Myers en aangezien dat een lange trip is kunnen we net zou goed vroeg weg rijden nu we toch wakker zijn. We zaten dus weer vroeg aan het ontbijt. Ton is nog even met Bart en Joost naar de fitnessroom geweest en kon ik ondertussen de koffers inpakken. Rond kwart voor acht waren we weer gepakt en gezakt, Tommie weer ingesteld, uitgecheckt en we konden vertrekken. Volgens de route die we van UFV hadden gekregen zouden we er ongeveer 3 uur over doen. Ik had van te voren al op internet de route nagekeken en die deed er iets langer over en gaf ook een andere route als kortste route aan. De Tomtom gaf ook deze route aan maar deed er bijna 4 uur over. Ja wat is nu wijsheid? Toch maar besloten om onze tommie te volgend want die heeft ons tenslotte al al die dagen overal gebracht. Na ruim een uurtje werd het tijd voor een drink- en plaspauze dus even gestopt bij een restarea. Hier stond een bordje "pas op, in dit gebied komen giftige slangen voor". Toch maar op de paden blijven dus. We vervolgden onze weg met onderweg nog een paar pitstops en tegen twaalf uur arriveerden we bij ons volgende hotel: The Outrigger Beach in Fort Myers. 15 Jaar geleden zijn we ook in dit hotel geweest. Ton wist nog precies te vertellen dat er aan de overkant een benzinepomp was en inderdaad hij had gelijk. We werden verwelkomd door een zeer vriendelijke mevrouw. Onze kamer was al klaar maar we konden eventueel een upgrade nemen naar een kamer met grotere bedden en zeezicht. Gezien het gedraai van beide kinderen in bed leek ons dat wel aantrekkelijk en voor de prijs hoefden we het niet te laten. De kinderen trokken natuurlijk gelijk hyn zwembroeken aan en doken het water in. Ik heb nog even de spullen uitgepakt en trok ook mijn badpak aan. We hadden alleen geen stromend water. Alle pogingen gedaan, gedraaid, getrokken maar geen water. Wel water in de wc en in de douche dus wat doen we verkeerd? Toch maar even de receptie gebeld en binnen een paar minuten stond er iemand aan de deur. De knop moest dus omhoog getrokken worden. Ja dat hadden we dus nog niet geprobeerd. Sorry, sorry, sorry, maar vriendelijk als de Amerikanen zijn geen probleem en have a nice day. In het zwembad nog even een praatje gemaakt met een paar Nederlanders die hier 12 dagen verbleven. Toen ik even wilden gaan zonnen werd ik aangesproken door een Amerikaanse uit New Hampshire, die graag wilde weten waar we vandaan kwamen. Het werd een heel gezellig gesprek met inmiddels het hele gezin. Om een uur of vier besloten we te gaan aankleden want de kinderen wilden graag naar de Nikestore. Vorig jaar zijn we ook naar de Miromar Outlet geweest en waren goed geslaagd. Even gevraagd hoe we moesten rijden en wij op weg. Volgens de vriendelijke mevrouw aan de receptie moesten we all the way up tot afslag 123. We hadden al een hele tijd gereden langs de mooiste huizen en over hoge bruggen maar geen afslag. Toch maar even Tommie erbij genomen en ingesteld. Toen waren we er binnen tien minuten. Gelijk maar naar de Nikeshop waar we buiten kwamen met Airmax voor Joost en een paar T-shirts voor Ton. We hadden ondertussen honger gekregen en besloten richting hotel te rijden en iets te zoeken waar we konden eten. Op een gegeven moment zagen we aan de linkerkant een Outback Steakhouse. Dit kenden we ook nog van vorig jaar en besloten te draaien en daar te gaan eten. Dit was echt een goede keuze want het was overheerlijk. We namen allemaal een lekkere steak, Ton en ik met groene bonen (harricot verts)en allemaal lekkere frites. Vooraf krijg je een speciaal soort brood met iets van geslagen boter. Ook lekker! Vorig jaar zag ik steeds overal Key Lime Pie, een soort van cheesecake wat er erg lekker uit zag. Ik lust echter geen kaas en wist niet of het nu echt iets met kaas was of gewoon een soort van kwark. Dus toch maar eens proberen. Ik kreeg me daar een stuk! Met vier lepels zodat we allemaal mee konden eten. Het was lekker maar ik kreeg het niet helemaal op dus. Dit was echt voor herhaling vatbaar en ook weer zeer goedkoop. Dat het in Nederland toch allemaal zo duur moet zijn. We stelden de tomtom in en reden binnen twintig minuten terug naar het hotel. Het was inmiddels gaan onweren maar het was nog wel droog. We hadden een hele mooie, warme en zonnige dag geweest. Aangekomen in het hotel was net de live muziek gestopt, dus besloten we maar naar de kamer te gaan. Nog even wat tv gekeken en weer op tijd gaan slapen. Hopelijk een betere nacht als de afgelopen nachten. Morgenvroeg gaan we kijken of we dolfijnen zien aan het strand en gaan we naar Captiva en Sannibel Island, schelpen zoeken. Veel liefs van Ton, Monique, Joost en Bart.

19 augustus: Even bijkomen

Vanmorgen of eigenlijk vannacht was ik al om 3 uur wakker. Joost werd ook wakker en zei: mama ik heb toch uitgeslapen? Ja voor nederlandse begrippen wel, maar hier is het toch nog midden in de nacht. Het is altijd even wennen aan het tijdsverschil. Gelukkig is hij toch nog even in slaap gevallen maar om half 6 waren we toch allemaal weer wakker. Ik heb nog maar even aan mijn verslag gewerkt en vanaf half 7 konden we ontbijten. Daar was nog niemand dus we konden in alle rust eten. Bart ging zelf een wafel bakken en Joost deed zich tegoed aan de donuts. Na het ontbijt zijn Ton, Joost en Bart even het hotel gaan verkennen. Zo kon ik even de koffers reorganiseren. Aangezien we de eerste week uit de koffer moeten leven is het wel makkelijk dat alles een beetje makkelijk te vinden is. Toen ook dit gebeurd was zijn we naar de Walmart gereden. Wat een leuke winkel blijft dat toch. Ze hebben er echt bijna alles. We hebben ook hele mooie buitenbarbeques gezien. Die kosten hier echt bijna niks. Dat het bij ons toch allemaal zo duur moet zijn. Bart kocht een paar leuke teenslippers, Joost een zwembroek en ik nog iets om te bakken. Ook hiervoor hebben ze in Amerika veel leuke artikelen. Taarten maken kunnen ze hier wel. Ook gelijk maar een föhn gekocht want die ze in de hotels hebben is meestal niet veel. Na de tien plastic tassen in de auto te hebben geladen reden we terug naar het hotel. Aan het mileu doen ze hier verder weinig want ieder artikel wordt bijna apart in een plastic tas gedaan. Van boodschappentassen hebben ze hier nog nooit gehoord. Aangekomen in het hotel de boodschappen opgeruimd en de kinderen wilden natuurlijk gaan zwemmen. Nog even aan mij verslag gewerkt en daarna ook maar mijn zwempak aangetrokken om even lekker te gaan zwemmen. Dit was echter van korte duur want het begon te regenen. Eerst nog zachtjes maar het werd toch een flinke bui. De kinderen bleven nog even in het zwembad maar ik hield het voor gezien. Joost had een zwembroek gekocht en gepast maar toen hij hem wilde aandoen vond hij hem toch te groot. Dus maar even terug naar de Walmart om te kijken of we hem terug konden brengen. Echt weer typisch Joost. Op weg naar de Walmart hebben we de Tomtom nog even ingesteld om alvast een kijkje te nemen bij de villa waar we de laatste negen dagen zullen verblijven. Dit bleek niet zo ver van het hotel te zijn. Onderweg kwamen we nog een andere Walmart tegen waar we op de terugweg Joost zijn zwembroek terug hebben gebracht. Gelukkig was dit geen probleem. Toen op naar de premium outlet. Joost en Bart wilden natuurlijk heel graag naar de Nikeshop. Bart wil graag nieuwe voetbalschoenen en Joost ging voor de airmax. Na wat tijd in de winkel te hebben doorgebracht liepen we alleen naar buiten met scheenbeschermers voor Bart. Nog even naar de Disneywinkel maar daar vond ik het niet veel. Bij de Levisshop heeft Ton nog 2 nieuwe spijkerbroeken gekocht. Echt weer een koopje. Bij ons betaal je hiervoor de hoofdprijs. We hadden het nu wel zo'n beetje gezien en besloten terug te gaan naar het hotel waar de kinderen nog even gingen zwemmen. Ik kon ondertussen mijn eerste verslagen op de weblog plaatsen. Aangezien de Golden Corral hier vlakbij ligt besloten we om daar maar te gaan eten. Dit was toch wel een tegenvaller. Vorig jaar hebben we hier meerdere malen gegeten wat erg lekker was. Of het aan de lokatie ligt of dat we het inmiddels misschien wel gezien hebben weet ik niet maar ik vond het niet zoveel. Wat we ophebben smaakte wel maar daar hield het mee op. Niet voor herhaling vatbaar dus. Het complex waar we verblijven bestaat uit 3 hotels van welke we van alle faciliteiten gebruik mogen maken. Na het eten hebben we een rondje door deze hotels gemaakt. We waren te moe om nog echt iets te gaan doen en we lagen dan ook op tijd te slapen. Morgen de rit naar Fort Myers. Heerlijk naar de zee en het strand. Tot morgen!

18 augustus: Naar Amerika

Voor de zekerheid hadden we ons om 6 uur laten wekken maar ik was natuurlijk al lang en breed wakker. Toch altijd weer enerverend zo'n reis. De kinderen waren intussen ook wakker geworden van het wekken en hadden er ook helemaal zin in. De koffers en tassen alvast klaar gezet zodat we na het ontbijt gelijk alles konden meenemen. Om 8 uur zou de shuttlebus voorstaan. Maar nog eerst een overheerlijk ontbijt. Nogmaals dit is echt pure luxe op deze manier. Je hoeft geen lange rit in de auto meer te maken, instappen en binnen 10 minuten sta je op Schiphol. En het ontbijt was dus ook zeer uitgebreid. Hier hadden we voorlopig wel genoeg. Aangekomen op Schiphol konden we gelijk inchecken. Het inchecken zelf had ik al online gedaan dus we hoefden alleen nog de koffers in te checken. Ook dit ging snel. Nu nog door de douane en we waren klaar voor vertrek. Nog even wat winkeltjes gekeken en alvast de bekende groene formulieren ingevuld. Het was maar 6 minuten lopen naar Gate G7 dus ook daar waren we zo. Om kwart voor tien ging de gate open en kon de securitycheck beginnen. De vlucht ging mooi op tijd en om kwart over elf hingen we in de lucht. De service van United is toch wel goed. Na een uurtje kregen we een lunch met het bekende chicken of pasta. We gingen voor de chicken, wat allemaal niet zo gek veel voorstelt maar de appeltaart na, was erg lekker. Bart kreeg een kindermaaltijd. Het lekkere hieraan was de twix. Gedurende de vlucht kun je zoveel drinken halen als je wilt en ook de koekjes en pretzels zijn gratis. Ongeveer een uur voor landing krijg je nog een snack in de vorm van een zakje nibit, broodje, kitkat etc. Deze keer hebben we dat maar niet opgegeten want vorig jaar was Bart hiervan behoorlijk ziek geworden. Het voordeel was toen wel dat we gelijk door de douane en immigratie konden maar dat was het toch niet waard. Het is een lange zit maar uiteindelijk waren de 9 uur snel voorbij. Aangekomen in Chicago ga je dus eerst door de douane. Hier stond een rij, het leek de Efteling wel. Gelukkig mochten we door naar een volgende hal en waren we vrij snel aan de beurt. Koffers ophalen, door de immigratie en de koffers weer afgeven voor de volgende vlucht. Chicago is een heel erg groot vliegveld dus wordt je met een monorail naar de andere terminal gebracht. Hier weer door de security wat ook allemaal voorspoedig verliep. Intussen hadden we toch weer wat honger gekregen dus op zoek naar een Mc.Donalds. Na hier nog wat te hebben gegeten gingen we alvast maar naar de gate vanwaar onze volgende vlucht naar Orlando zou vertrekken. Ook deze ging keurig op tijd en om kwart voor negen landden we op onze eindbestemming. Deze keer hadden we een auto via Dollar gehuurd en ook daar was het niet druk en waren we zo aan de beurt. Of een Dodge charger goed was? Ja als de koffers er in passen is het prima. Helaas dat ging dus niet door. Weer terug naar de uitgifte waar ze een nieuwe bon voor ons maakten, dit keer voor een magnum. Dit was eigenlijk maar een lijkenwagen en hij was nog zwart ook. Hier gingen de koffers wel in maar dan zagen we niet zoveel door de achterruit. Aangezien we gingen rondrijden was dat toch wel handig. Dus maar weer terug. Wat nu? Mevrouw wilt u dan een Van? Dat kan maar dan moet u weer naar de balie terug en bijbetalen. Dat bijbetalen was nog niet het ergste maar om weer helemaal terug te gaan daar had ik niet zo'n zin in. Ik wilde ondertussen maar één ding, naar het hotel en naar bed. Gelukkig hadden ze tenslotte nog een Dodge Journey of we die dan wilden hebben. Nou dat wilden wij wel. Een grote mpv waar de koffers met gemak in konden. Hij rijdt heerlijk. Bij Alamo konden we vorig jaar kiezen uit een aantal auto's die er stonden. Dat is toch wel wat makkelijker. Maar goed uiteindelijk konden we dan toch vertrekken. Nog even een extra rondje door de parkeergarage of weer even te wennen aan het rijden met een automaat. Dit wende gelukkig weer snel. Tommie ingesteld en op naar het hotel. Na een half uurtje zette Tommie ons mooi voor de deur van het hotel af. Het inchecken ging gelukkig ook snel en om 23.00 uur lagen we moe en uitgeteld in bed. De kinderen hadden in het vliegtuig en in de auto al wat geslapen maar ook die waren zo weer in dromenland. Voor ons gevoel was het tenslotte 5 uur in de morgen. Maar we zijn in Orlando en de vakantie kan beginnen.

17 Augustus: Vertrek naar hotel Schiphol

Gisteren had ik de koffers al gepakt wat altijd een hele toestand is vind ik. Ik probeer altijd de bagage over iedere koffer te verdelen zodat er als een van de koffers kwijt raakt we altijd nog van iedereen iets hebben. Vanmorgen nog de laatste spullen ingepakt en de koffers gewogen. Ze wegen allemaal nog geen 20 kilo dus we kunnen op koop. Ondertussen ook nog even online ingecheckt en gelukkig zijn de stoelnummers voorlopig nog hetzelfde gebleven. Vorig jaar hadden we geen stoelnummers en was het nog een heel geregel om toch maar bij elkaar te kunnen zitten. We hadden toen wel het voordeel van economy plus maar dit is toch prettiger. Max (de hond) naar opa en oma gebracht waar hij heel onze vakantie zal blijven. Rond half twee gingen we op weg naar Amsterdam Schiphol waar we dus een hotelkamer hadden geboekt bij Van der Valk. We reden net de grote weg op bij Oosterhout toen Joost op het lumineuze idee kwam om te vragen of papa wel een zwembroek had meegenomen. Ehh. nou nee dus. En mama? Ja die wel, maar ook maar één dat is dus ook niet al te veel. Vergeten nog om in te pakken. Wat doen we? Toch maar even omdraaien? En zo namen we de volgende afslag om via de andere kant weer richting Tilburg te rijden. Thuis gekomen ging nog tot tweemaal toe de telefoon, vlug de zwemkleding gepakt en weer dezelfde weg terug richting Amsterdam. Al met al dus een drie kwartier vertraging. Maar goed we hadden de tijd dus geen paniek. Bij aankomst bij het hotel zagen we het wel liggen maar aan de andere kant van de weg. Via een brug met allerlei restaurants kon je aan de andere kant komen. Dat moet toch ook met de auto kunnen? Eerst maar gaan vragen en dan zien we maar verder. Ik zag mezelf tenminste niet met de koffers door die restaurants heen sjouwen. Bij de receptie ingecheckt en het bleek dat we de volgende afslag moesten nemen en de weg terug moesten nemen. We konden dan op het terrein parkeren. Wat een mooi hotel. Ook de kamer was zeer luxe. Een grote kamer met een tweepersoons bed met een bankstel en een afgescheiden gedeelte met nogmaals een tweepersoons bed. Aan de muur een grote lcd tv. De badkamer was super groot met zowel een bad als douche en een driedubbele wastafel. Er was ook een zwembad in het hotel dus de kids wilden nog wel even zwemmen. Ton en ik hebben in de bar even wat gedronken ondertussen. Rond half 7 hebben we ze maar het zwembad uitgehaald want we hadden ondertussen honger gekregen. In het restaurant hebben we lekker gegeten. Ton had mosselen dus die was ook weer blij. Na het eten allemaal lekker gedoucht en om tien uur moe naar bed. Morgen moesten we weer vroeg op en zou het een lange dag worden. Ik moet zeggen dat dit toch wel heel erg lekker is om de vakantie te beginnen. We zijn er klaar voor......