18 augustus: Naar Amerika

Voor de zekerheid hadden we ons om 6 uur laten wekken maar ik was natuurlijk al lang en breed wakker. Toch altijd weer enerverend zo'n reis. De kinderen waren intussen ook wakker geworden van het wekken en hadden er ook helemaal zin in. De koffers en tassen alvast klaar gezet zodat we na het ontbijt gelijk alles konden meenemen. Om 8 uur zou de shuttlebus voorstaan. Maar nog eerst een overheerlijk ontbijt. Nogmaals dit is echt pure luxe op deze manier. Je hoeft geen lange rit in de auto meer te maken, instappen en binnen 10 minuten sta je op Schiphol. En het ontbijt was dus ook zeer uitgebreid. Hier hadden we voorlopig wel genoeg. Aangekomen op Schiphol konden we gelijk inchecken. Het inchecken zelf had ik al online gedaan dus we hoefden alleen nog de koffers in te checken. Ook dit ging snel. Nu nog door de douane en we waren klaar voor vertrek. Nog even wat winkeltjes gekeken en alvast de bekende groene formulieren ingevuld. Het was maar 6 minuten lopen naar Gate G7 dus ook daar waren we zo. Om kwart voor tien ging de gate open en kon de securitycheck beginnen. De vlucht ging mooi op tijd en om kwart over elf hingen we in de lucht. De service van United is toch wel goed. Na een uurtje kregen we een lunch met het bekende chicken of pasta. We gingen voor de chicken, wat allemaal niet zo gek veel voorstelt maar de appeltaart na, was erg lekker. Bart kreeg een kindermaaltijd. Het lekkere hieraan was de twix. Gedurende de vlucht kun je zoveel drinken halen als je wilt en ook de koekjes en pretzels zijn gratis. Ongeveer een uur voor landing krijg je nog een snack in de vorm van een zakje nibit, broodje, kitkat etc. Deze keer hebben we dat maar niet opgegeten want vorig jaar was Bart hiervan behoorlijk ziek geworden. Het voordeel was toen wel dat we gelijk door de douane en immigratie konden maar dat was het toch niet waard. Het is een lange zit maar uiteindelijk waren de 9 uur snel voorbij. Aangekomen in Chicago ga je dus eerst door de douane. Hier stond een rij, het leek de Efteling wel. Gelukkig mochten we door naar een volgende hal en waren we vrij snel aan de beurt. Koffers ophalen, door de immigratie en de koffers weer afgeven voor de volgende vlucht. Chicago is een heel erg groot vliegveld dus wordt je met een monorail naar de andere terminal gebracht. Hier weer door de security wat ook allemaal voorspoedig verliep. Intussen hadden we toch weer wat honger gekregen dus op zoek naar een Mc.Donalds. Na hier nog wat te hebben gegeten gingen we alvast maar naar de gate vanwaar onze volgende vlucht naar Orlando zou vertrekken. Ook deze ging keurig op tijd en om kwart voor negen landden we op onze eindbestemming. Deze keer hadden we een auto via Dollar gehuurd en ook daar was het niet druk en waren we zo aan de beurt. Of een Dodge charger goed was? Ja als de koffers er in passen is het prima. Helaas dat ging dus niet door. Weer terug naar de uitgifte waar ze een nieuwe bon voor ons maakten, dit keer voor een magnum. Dit was eigenlijk maar een lijkenwagen en hij was nog zwart ook. Hier gingen de koffers wel in maar dan zagen we niet zoveel door de achterruit. Aangezien we gingen rondrijden was dat toch wel handig. Dus maar weer terug. Wat nu? Mevrouw wilt u dan een Van? Dat kan maar dan moet u weer naar de balie terug en bijbetalen. Dat bijbetalen was nog niet het ergste maar om weer helemaal terug te gaan daar had ik niet zo'n zin in. Ik wilde ondertussen maar één ding, naar het hotel en naar bed. Gelukkig hadden ze tenslotte nog een Dodge Journey of we die dan wilden hebben. Nou dat wilden wij wel. Een grote mpv waar de koffers met gemak in konden. Hij rijdt heerlijk. Bij Alamo konden we vorig jaar kiezen uit een aantal auto's die er stonden. Dat is toch wel wat makkelijker. Maar goed uiteindelijk konden we dan toch vertrekken. Nog even een extra rondje door de parkeergarage of weer even te wennen aan het rijden met een automaat. Dit wende gelukkig weer snel. Tommie ingesteld en op naar het hotel. Na een half uurtje zette Tommie ons mooi voor de deur van het hotel af. Het inchecken ging gelukkig ook snel en om 23.00 uur lagen we moe en uitgeteld in bed. De kinderen hadden in het vliegtuig en in de auto al wat geslapen maar ook die waren zo weer in dromenland. Voor ons gevoel was het tenslotte 5 uur in de morgen. Maar we zijn in Orlando en de vakantie kan beginnen.